یکی میگفت: اگه کسی رو دوست داری ترکش کن

اگه قسمتت باشه برمیگرده

اما اگه برنگشت حتما قسمتت نبوده

پس همون بهتر که رفت.....

تا حالا چندبار خواستی که برگردی اما نمیدونم چرا ؟

چرا هربار سدی بزرگ به وسعت غمهای عالم جلوی راهتو میگیره

و دوباره تو میری و من میمونم و تنهایی و حسرت روزای گذشته

کاش میدونستی که تنهایی همون اندازه که تورو مچاله کرده برام عذاب آوره

میگن خیلی تغییر کردی بیشتر از اون چیزی که فکرشو کنم

کاش یکبار میدیدمت تا باورم بشه که هنوزم همون آدم سابقی

زنگ صدات خیلی غمگینه

دیگه مثل قدیما نمی خندی

دیگه با خنده های من لبخند نمیزنی

امیدوارم فقط دیر نشده باشه

تا دلم نرفته برگرد

بازم برام بخند

بازم با چشمات تا عمق وجودمو بسوزون

نمیدونی که چقدر دلم برای نگاه نافذت تنگ شده

برگرد

هنوز راهی هست

هنوز منتظرم

و هنوز چشم براه حرفای نگفته دلت موندم

" تنها "

 

یکی داشت و یکی نداشت

اونی که داشت تو بودی و اونی که تو رو نداشت من بودم!!!

یکی خواست و یکی نخواست

اونی که خواست تو بودی و اونی که بی تو بودن و نخواست

من بودم!!!

یکی بود و یکی نبود

اونی که بود تو بودی و اونی که نبود من بودم!!!

یکی اورد و یکی نیاورد

اونی که اورد تو بودی و اونی که بی تو به هیچ کسی

ایمان نیاورد من بودم!!!

یکی برد و یکی نبرد

اونی که برد تو بودی و اونی که دل به تو باخت من

بودم!!!

یکی گفت و یکی نگفت

اونی که گفت تو بودی و اونی که دوست دارم رو

جز تو به هیچ کسی نگفت من بودم!!!

یکی موند و یکی نموند

اونی که موند تو بودی و اونی که بی تو نمیتونست بمونه

من بودم!!!

یکی رفت و یکی نرفت

اونی که رفت تو بودی و اونی که بخاطر تو،تو قلب هیچکس

نرفت من بودم!

عشق

عشق

بنويس

بنويس بر ياس ِ کبود

          بنويس بر باور ِ نور

                   بنويس از من بنويس

                                  بنويس « عاشق » يکی بود

                                                  بنويس ...بنويس...بنويس

آه ...!! قصه بگو

              از اين « عاشق ِ» دور

                          تـــو از اين تنهای ِ صبور

                                     بی تــو شکست چو جام ِ بلور

بنويس بر ياس ِ سپيد

            بنويس از « عشق و اميد »

                             بنويس ديوانهء تـــو

                                            به خود از « عشق ِ» تـــو رسيد

تــو موج ِ غروب

       اين دل سنگ ِ صبور

                بنويس از آن که چو اشک

                                        از ديده چکيد

                                                    به گونه دويد

بنويس « دنیــــای ِ منی »

             همهء « رویــــای ِ منی »

                           منم اون بی تابی ِ موج

                                           تــــو هنوز « دریــــای ِ منی »

بنويس...بنويس...بنويس

                    بنويس... بنويس ...

                                       بنويس ...

http://peyman-n.blogfa.com/

دلم تنگه

می خندم . . .

من از این پس به همه عشق جهان می خندم

به هوس بازی این بی خبران می خندم

من ا ز آن روز که دلدارم رفت

به غم و شادی و عشق دگران می خندم

خنده تلخ من از گریه غم انگیز تر است

کارم از گریه گذشته من بدان می خندم . . .

 

از پشت شيشه هاي بزرگ دلتنگي گريه ميكنم و آرزو ميكنم كه كاش

 براي يك لحظه فقط يك لحظه آغوش گرمت را احساس كنم ، ميخواهم

 سر روي شانه هاي مهربانت بگذارم تا ديگر از گريه كم نشوم . تو مرا

به ديار محبتها بردي و صادقانه دوستم داشتي پس بيا و باز در اين راه

تلاش كن اگر طاقت اشكهايم را نداري . در راه عشقي پاك تر و صادقانه تر،

 زيرا كه من و تو ما شده ايم پس نگذار زمانه بيرحم دلهايي را كه از هم

جدا نشدني است را به درد آورد دلم را به تو دادم و كليدش را به سوي

آسمان خوشبختي ها روانه كردم چه شبها كه تا سحر به يادت با

گونه هاي خيس از دلتنگي ها به سر بردم چه روزها با خاطراتت نفس

 كشيدم پس تو اي سخاوت آسماني من ...

مرا درياب كه ديوانه وار دوستت دارم

 

 

در کلبه ی کوچک قلبم

برایت مرکبی از غرور و محبت مهیا می کنم

تا تکسوار ساحل دریای عشقم گردی

اگر رفتی و مسیر گمشده را نیافتی

تو را به خدا سوگند می دهم به سوی کلبه ی کوچک

قلبم باز گردی

دیده به راه توام

نگارم دوست دارم

درد را از هر طرف که بنویسی همان درد است

مثل درد من مثل درد تو مثل درد همسایه که دلش گرفته است

و چراغ خانه اش خاموش است

من به روشنی بد نکردم که تو اینگونه افتاب را از کوچه زندگیم گرفتی

وقلبم را رنجانیده ای

وزخم خنجر بر پشت من نهادی

من و تو غباری بیش نیستیم در این ویران سرا

این را همیشه یادت باشد

می ترسم

می ترسم ...از بی تو بودن می ترسم و از اینکه چشم باز کنم و تو در کنارم نباشی،از این بیداری می ترسم

از اینکه دستانم تو را نداشته باشند ، از این گمراهی می ترسم از اینکه برایت بی معنا شوم از این تنهایی می ترسم ، از نبودنت ، از این همه ترس ، می ترسم