بنويس
بنويس بر ياس ِ کبود
بنويس بر باور ِ نور
بنويس از من بنويس
بنويس « عاشق » يکی بود
بنويس ...بنويس...بنويس
آه ...!! قصه بگو
از اين « عاشق ِ» دور
تـــو از اين تنهای ِ صبور
بی تــو شکست چو جام ِ بلور
بنويس بر ياس ِ سپيد
بنويس از « عشق و اميد »
بنويس ديوانهء تـــو
به خود از « عشق ِ» تـــو رسيد
تــو موج ِ غروب
اين دل سنگ ِ صبور
بنويس از آن که چو اشک
از ديده چکيد
به گونه دويد
بنويس « دنیــــای ِ منی »
همهء « رویــــای ِ منی »
منم اون بی تابی ِ موج
تــــو هنوز « دریــــای ِ منی »
بنويس...بنويس...بنويس
بنويس... بنويس ...
بنويس ...
کاش سراب خیالم با آب به پایان می رسید